W swoim poruszającym, pełnym autoironii i autentyczności wystąpieniu Marek Grzywna pokazuje coś znacznie ważniejszego niż listę narzędzi AI. Pyta, czy szkoła ma jeszcze odwagę zatrzymać się, zrobić „checkpoint” i powiedzieć głośno: to, co robiliśmy zawsze, już nie działa.

Zamiast zakazów, straszenia i kontroli proponuje myślenie, które prowadzi do realnej zmiany — takiej, która zaczyna się od jednego nauczyciela, jednej lekcji i jednej decyzji o tym, że technologia ma oddawać czas, a nie zabierać sens.

W materiale m.in.:
• dlaczego AI nie można zakazać, tak jak nie można zakazać uczniom pytać o godzinę, gdy w szkole nie ma zegarów,
• jak odróżnić sensowne wykorzystanie AI od „iluzji nowoczesności”,
• po co nauczycielowi 40% odciążenia i co może oddać technologii, nie tracąc jakości pracy,
• jak korzystać z AI bez naruszania danych uczniów (anonimizacja krok po kroku),
• dlaczego problemem nie jest to, że uczniowie używają AI – problemem jest to, że robią to chaotycznie i bez wiedzy,
• jak oceniać kompetencje, a nie „plik wygenerowany przez automat”,
• o zmianach, które naprawdę mają sens – tych zaczynających się w codziennych relacjach, rozmowach i odwadze do krytycznego spojrzenia na własne praktyki.

To wystąpienie, które łączy humor, praktykę i bardzo poważną refleksję o tym, czym szkoła może być, jeśli pozwoli sobie na uczciwe spojrzenie w lustro.

Wystąpienie zaczyna się w 22 minucie nagrania.