W ostatnich latach coraz częściej mówi się o „pokoleniu Hermion” – dziewczynkach, które z jednej strony mają w sobie ambitną naturę i chcą osiągać sukces w każdej dziedzinie, z drugiej zaś cierpią z powodu przytłaczającej presji perfekcjonizmu. W rozmowie z Sylwią Szwed (Fundacja Kosmos dla Dziewczynek) padło wiele trafnych obserwacji na temat współczesnych młodych dziewczyn i tego, jak komunikat „możesz wszystko” bywa przez nie odbierany.

„Hasło możesz wszystko słyszą jako musisz wszystko i musisz więcej. I nie widzą to jako kwestii wyboru, że ja mogę sobie wybrać jakąś ścieżkę, ale resztą się nie zajmować, tylko czują się odpowiedzialne za wszystko.”

Ta wypowiedź pokazuje, że intencja dorosłych (rodziców, nauczycieli) – by motywować córki do rozwijania różnych pasji – może przerodzić się w nadmierne obciążenie. Dziewczynki starają się być prymuskami, za wszelką cenę spełniać wysokie standardy, a jednocześnie nie zawsze otrzymują wsparcie w nauce sztuki… rezygnowania.

Perfekcjonizm i brak przestrzeni na odpoczynek

„Pokolenie Hermion” jest często chwalone za pilność w nauce, szerokie zaangażowanie w zajęcia dodatkowe czy inicjatywy społeczne. Problem w tym, że wiele z tych młodych osób nie potrafi odmawiać, a co za tym idzie – ciągle bierze na siebie nowe zadania. Rosnący stres i brak odpoczynku mogą prowadzić do spadku samooceny, zmęczenia emocjonalnego czy w skrajnych przypadkach – zaburzeń lękowych.

Razem zrezygnować – ucząc się granic

Wskazówką, która często pojawia się w rekomendacjach psychologów i działaczek Fundacji Kosmos dla Dziewczynek, jest uczenie dziewczynek świadomego wybierania. Sylwia Szwed formułuje to wprost:

„Spróbuj razem z czegoś zrezygnować. Spróbuj ze swoją córką usiąść i z czegoś zrezygnować. Pomóż jej poczuć ten dyskomfort rezygnowania z jakiegoś super ambitnego planu.”

Choć brzmi to pozornie prosto, w praktyce bywa wyzwaniem zarówno dla dziecka, jak i dla rodziców. Oznacza przełamywanie przekonania, że sukces jest możliwy wyłącznie wtedy, gdy robimy wszystko na najwyższym poziomie. Niejednokrotnie jednak ta nauka rezygnacji okazuje się kluczowa – pomaga zbudować u dziecka świadomość własnych granic i potrzeb.

Rola dorosłych: modelowanie i wsparcie

Aby przerwać niezdrową spiralę dążenia do doskonałości, rodzice i nauczyciele powinni uważnie obserwować zachowania młodych dziewczyn. Nie chodzi o to, by gasić ich zapał czy marzenia, lecz by pokazać, że wolno czasem powiedzieć „nie” i że sukces to też umiejętność rozsądnego gospodarowania swoimi siłami.

Ważne jest modelowanie: jeśli dorosłe kobiety w otoczeniu dziewczynki również dźwigają nadmiar zadań, nie okazując słabości czy niechęci do ciągłej pracy, młoda osoba uznaje to za normę. Wystarczy wspólne popołudnie wolne od obowiązków, by pokazać córce alternatywę dla ciągłego działania. Bywa, że jest to pierwszy krok do zmiany spojrzenia na siebie i swoje cele.

Zamiast presji – samoświadomość

„Pokolenie Hermion” to nie tylko trudność, lecz i potencjał. Dziewczynki, które są ambitne i chętnie podejmują wyzwania, mają szansę dokonać wyjątkowych rzeczy. Wsparcie dorosłych polega na nauczeniu ich, że odpoczynek i selekcjonowanie zadań to równie ważne elementy życia jak nauka czy rozwijanie talentów.

• Zróbcie wspólnie „listę rezygnacji” – zadań, które wbrew pozorom nie muszą być zrealizowane w tym samym czasie.

• Ustalcie priorytety – co faktycznie daje radość czy rozwija pasje, a co jest tylko „dodatkowym ciężarem”.

• Rozmawiajcie otwarcie o emocjach – często perfekcjonizm bierze się z lęku przed oceną otoczenia.

Dzięki temu młoda osoba zrozumie, że ma prawo do decydowania o tym, jak wykorzystuje swój czas i energie. W efekcie nie będzie jedynie bohaterką bez wytchnienia, lecz świadomą siebie nastolatką, która „może wiele”, ale przede wszystkim „nie musi mieć wszystkiego na głowie”.